کد مطلب:173118 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:180
سند دوم زیارت
شیخ طوسی قدس سره در مصباح المتهجد از محمد بن خالد طیالسی و او از سیف بن عمیره نقل می كند كه
گفت. [1] .
پس از آن كه امام صادق علیه السلام از «حیره» به مدینه تشریف بردند، با صفوان بن مهران و جمعی دیگر از اصحاب برای زیارت امیرالمؤمنین علیه السلام خارج شدیم. و بعد از زیارت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام، صفوان صورت خود را به طرف قبر حضرت سیدالشهداء علیه السلام نمود و به ما گفت: از این مكان آن حضرت را زیارت كنید، كه من در خدمت امام صادق علیه السلام بودم و آن حضرت از این مكان زیارت نمود. (و نیز صفوان در سفر دیگری كه حضرت امام صادق علیه السلام را همراهی می كرد، دید كه آن حضرت از راه دور حضرت سیدالشهداء علیه السلام را زیارت نموده است.) آن گاه شروع به خواندن زیارت عاشورا كرد و بعد از نماز زیارت، «دعای علقمه» را، كه پس از زیارت عاشورا می خوانند، خواند.
سیف بن عمیره می گوید: به صفوان گفتم: وقتی علقمة بن محمد زیارت عاشورا را برای ما نقل كرد، این دعا را نگفت!
صفوان گفت: در خدمت امام صادق علیه السلام به این مكان آمدیم، چون آن حضرت زیارت عاشورا خواندند، پس از خواندن دو ركعت نماز این دعا را هم خواندند. آنگاه حضرت به من فرمود:
ای صفوان! مواظب این «زیارت» و «دعا» باش و اینها را بخوان و من ضامن می شوم هر كس این «زیارت و دعا» را چه از راه دور و چه از نزدیك بخواند، زیارتش مقبول شود و سعی اش مشكور گردد و سلامش به آن حضرت برسد و محجوب نماند و حاجت او از جانب خداوند برآورده شود و به هر مرتبه ای كه خواهد برسد و او را نومید برنگردانند.
سپس امام صادق علیه السلام فرمود:
ای صفوان! من این زیارت را به این ضمان از پدرم یافتم (ضامن شدن بر این كه تمام این ثواب ها را به او بدهند) و پدرم از پدرش علی بن الحسین علیه السلام با همین ضمان و او از امام حسین علیه السلام با همین ضمان از برادرش امام حسن علیه السلام با همین ضمان و امام حسن علیه السلام از پدرش امیرالمؤمنین علیه السلام با همین ضمان و امیرالمؤمنین از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم با همین ضمان و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم از جبرئیل با همین ضمان و جبرئیل این زیارت را با همین ضمان از خدای عزوجل یافت و خدای عزوجل به ذات خود قسم خورده كه هر كس حسن علیه السلام را با این زیارت از دور یا از نزدیك زیارت كرده با این دعا دعا كند، زیارت او را قبول می كنم و خواهش او را هر قدر كه باشد می پذیرم،
درخواستش را عطا می كنم و ناامید از طرف من برنمی گردد، بلكه مسرور و خوشحال با حاجت روا شده برگشته، راه رستگاری و بهشت را می پیماید و از آتش دوزخ آزاد است و شفاعت او در حق هر كس غیر از دشمن اهل بیت مورد قبول است.
و سپس حضرت علیه السلام به مواظبت نمودن بر این زیارت و برآمدن حاجت در پرتو این زیارت اشاره فرمود.
گفت. [1] .
پس از آن كه امام صادق علیه السلام از «حیره» به مدینه تشریف بردند، با صفوان بن مهران و جمعی دیگر از اصحاب برای زیارت امیرالمؤمنین علیه السلام خارج شدیم. و بعد از زیارت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام، صفوان صورت خود را به طرف قبر حضرت سیدالشهداء علیه السلام نمود و به ما گفت: از این مكان آن حضرت را زیارت كنید، كه من در خدمت امام صادق علیه السلام بودم و آن حضرت از این مكان زیارت نمود. (و نیز صفوان در سفر دیگری كه حضرت امام صادق علیه السلام را همراهی می كرد، دید كه آن حضرت از راه دور حضرت سیدالشهداء علیه السلام را زیارت نموده است.) آن گاه شروع به خواندن زیارت عاشورا كرد و بعد از نماز زیارت، «دعای علقمه» را، كه پس از زیارت عاشورا می خوانند، خواند.
سیف بن عمیره می گوید: به صفوان گفتم: وقتی علقمة بن محمد زیارت عاشورا را برای ما نقل كرد، این دعا را نگفت!
صفوان گفت: در خدمت امام صادق علیه السلام به این مكان آمدیم، چون آن حضرت زیارت عاشورا خواندند، پس از خواندن دو ركعت نماز این دعا را هم خواندند. آنگاه حضرت به من فرمود:
ای صفوان! مواظب این «زیارت» و «دعا» باش و اینها را بخوان و من ضامن می شوم هر كس این «زیارت و دعا» را چه از راه دور و چه از نزدیك بخواند، زیارتش مقبول شود و سعی اش مشكور گردد و سلامش به آن حضرت برسد و محجوب نماند و حاجت او از جانب خداوند برآورده شود و به هر مرتبه ای كه خواهد برسد و او را نومید برنگردانند.
سپس امام صادق علیه السلام فرمود:
ای صفوان! من این زیارت را به این ضمان از پدرم یافتم (ضامن شدن بر این كه تمام این ثواب ها را به او بدهند) و پدرم از پدرش علی بن الحسین علیه السلام با همین ضمان و او از امام حسین علیه السلام با همین ضمان از برادرش امام حسن علیه السلام با همین ضمان و امام حسن علیه السلام از پدرش امیرالمؤمنین علیه السلام با همین ضمان و امیرالمؤمنین از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم با همین ضمان و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم از جبرئیل با همین ضمان و جبرئیل این زیارت را با همین ضمان از خدای عزوجل یافت و خدای عزوجل به ذات خود قسم خورده كه هر كس حسن علیه السلام را با این زیارت از دور یا از نزدیك زیارت كرده با این دعا دعا كند، زیارت او را قبول می كنم و خواهش او را هر قدر كه باشد می پذیرم،
درخواستش را عطا می كنم و ناامید از طرف من برنمی گردد، بلكه مسرور و خوشحال با حاجت روا شده برگشته، راه رستگاری و بهشت را می پیماید و از آتش دوزخ آزاد است و شفاعت او در حق هر كس غیر از دشمن اهل بیت مورد قبول است.
و سپس حضرت علیه السلام به مواظبت نمودن بر این زیارت و برآمدن حاجت در پرتو این زیارت اشاره فرمود.
[1] قال صالح بن عقبة و سيف بن عميرة: قال علقمة بن محمد الحضرمي قلت لأبي جعفر عليه السلام: علمني دعاء أدعو به ذلك اليوم اذا أنازرته من قرب و دعاء أدعو به اذا لم أزره من قرب أو مات من بعد البلاد و من داري بالسلام (بالتسليم: الف) اليه. قال فقال لي: يا علقمة! اذا أنت صليت الركعتين بعد أن تومي اليه بالسلام فقل بعد الايماء اليه من بعد التكبير هذا القول فانك اذا قلت ذلك فقد دعوت بما يدعوبه زواره من الملائكة، و كتب الله لك مائة ألف ألف درجة، و كنت كمن استشهد مع الحسين عليه السلام حتي تشاركهم في درجاتهم و لا تعرف الا في الشهداء الذين استشهدوا معه، كتب لك ثواب زيارة كل نبي و كل رسول و زيارة كل من زار الحسين عليه السلام منذ يوم قتل عليه السلام و علي أهل بيتي. (مصباح المتهجد،[اعمال الشهر ]المحرم، ص 773).